Я не магу, і я крычаць ня буду
Пра гэты бруд, пра гэтыя пакуты,
Пра гэты страх, пануючы паўсюль.
Але маўчаць вы будзеце дакуль?!
Маўчаць, калі з вас зьдзекуюцца ў твары,
Маўчаць, калі вас топяць у імшары,
І галаву схаваўшы сваю долу,
Маўчаць, маўчаць да самага да скону!..
Разумна – працу страціце імгненна...
Дык лепей жыць, не ўстаючы з каленаў
І ўспамінаць час сталінскіх рэпрэсій,
Бы гэты лепшы, не такі агрэсар?!
Я не магу, і я крычаць ня буду
Пра гэтую пачварную атруту –
Быць сытымі ды спаць у цёплым ложку –
Так робяць сьвіньні, а вы ж людзі, можа?
За бранзалеты носіце кайданы
І з радасьцю прымаеце падманы...
Прапілі вочы, дык разбуйце вушы –
Мы вам крычым: ратуйце вашы душы!
|
|
